De zon

De zon

De zon

Zon, oh Zon

jij bent, jij doet

jij straalt jouw wezenlijke kern

verbonden met de bron.

Wat er is, is er

wat er mist, mist er

maar jij straalt.

Altijd.

Ook toen ik er even niet meer was,

in de duisternis

verdwaald.

Krachtige Zon,

jouw warmte, liefde en energie,

ik kon het niet voelen, zag het niet.

In mijn duisternis liet ik toe

dat angsten en mijn denken 

mij gevangen konden houden.

Verdriet

vol van wantrouwen.

Niet verbonden met mijzelf,

mijn hart.

Ik worstelde

en worstelde

en ineens

toch

toen werd het tijd

nu is het tijd en Zon, jij leidt.

Overwinnen

bloeien

een gevoel van herboren zijn

en groeien.

Dansend,

zoals een bloem in de wind

spelend,

zoals een dartelend kind.

Vol vertrouwen

onbevangen

verwonderen

van het leven houden.

Vrijheid

zijn wie ik ben

authenticiteit.

ik verken

ik herken

ik ben.

ZoMiek